Chociaż na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że roślina marihuany jest rośliną jak każda inna, to jednak budzi ona wiele kontrowersji. Dla jej przeciwników jest to narkotyk, zwolennicy ją ubóstwiają i cenią za jej wiele pozytywnych właściwości, do których należy nie tylko jej psychoaktywne działanie.
Jest to o tyle ciekawa roślina, że jest ona dwupienna. Oznacza to, że jej męskie i żeńskie kwiaty znajdują się na różnych roślinach i męskie rośliny z pomocą wiatru zapylają żeńskie. Proces ten nazywany jest anemofilią. Jest to pierwotna forma rozmnażania się u roślin nasiennych. Oprócz tego roślina konopi dzieli się na trzy główne gatunki, o których z pewnością każdy kiedyś już słyszał – Indica, Sativa oraz Ruderalis. Z biegiem czasu te pierwotne gatunki zaczęto poddawać eksperymentom i ze sobą krzyżować, co dało w rezultacie nie tylko ciekawe wyniki, ale i doprowadziło do powstania wielu nowych odmian, którymi dziś możemy się cieszyć.
Ogólne Informacje na Temat Gatunków Konopi Indyjskich Indica, Sativa i Ruderalis
Zielone złoto, marihuana, haszysz, zioło. Wszystkie te terminy to inne, potocznie używane nazwy dla marihuany oraz produktów, które z niej powstają. Naukowy termin dla rośliny konopi indyjskich to cannabis i swoje źródło ma on tysiące lat temu. W starej azjatyckiej książce, która została znaleziona około 4700 lat temu, można odczytać pierwsze zastosowania medyczne dla konopi. W tym czasie konopie indyjskie były używane do leczenia malarii, reumatyzmu i innych problemów fizycznych. Najstarsze zetknięcia człowieka z tą rośliną dotyczące odurzającego działania marihuany, miały miejsce w opowieściach o 2700-letnim grobowcu w Chinach. Tam stosowano kulturę Gushi, która przewidywała, że silnie psychoaktywne kwiaty marihuany były umieszczane w grobach po kogoś śmierci. Kultura ta była prawdopodobnie jedną z pierwszych kultur, które uprawiały marihuanę.
Marihuana została po raz pierwszy odkryta w Europie 5500 lat przed Chrystusem w okolicach Eisenbergu. Natomiast nasiona konopi i nici konopne znaleziono 2500 lat przed Chrystusem na terenach dzisiejszej Litwy. Konopie jako odzież były już używane w starożytnym Egipcie i przez Greków. To tutaj również ludzie po raz pierwszy doświadczali pozytywnych skutków marihuany w zakresie uśmierzania bólu. Grecki historyk Herodot był, między innymi, etnologiem. Dzięki niemu wiemy, że ówcześni Scythianie posiadali wiedzę o konopiach i ich skutkach. Marihuana była znana również w średniowieczu i w tym czasie w cięciwo łuku długiego, ze względu na niezwykłą wytrzymałość, wplatane były nici z konopi.
W XIII wieku konopie zostały sprowadzone przez Hiszpanię do Europy i początkowo używane były głównie do produkcji papieru. Dziś najbardziej popularnymi dziełami, które spisano na papierze konopnym są Deklaracja niepodległości Stanów Zjednoczonych z 1776 roku, a także pierwszy własnoręcznie spisany egzemplarz Biblii Gutenberga z 1450 roku. Konopi używano także w żeglarstwie, gdzie służyły do produkcji sznurów oraz tkanin na żagle.
Po imporcie do Europy konopie, jak wiele innych narkotyków na początku XIX wieku, były używane jako lekarstwo i dopiero na przestrzeni lat stały się nielegalnym środkiem odurzającym. Składniki rośliny konopi indyjskich, zwane cannabinoidami, są odpowiedzialne za pozytywne efekty w dziedzinie medycyny. Dopiero około 30 lat temu odkryto w mózgu endogenne receptory cannabinoidowe, przez które dochodzi do typowego dla marihuany działania. Istnieją dwa główne rodzaje receptorów – receptory CB1 i CB2.
To właśnie poprzez receptory CB1 dochodzi do odczuwania działania psychoaktywnego. CBD, cannabidiol, również wywołuje różne efekty w organizmie. Cannabidiol jest produktem degradacji, który powstaje w wyniku długotrwałego przechowywania lub ogrzewania konopi. CBD nie ma działania psychoaktywnego, ale za to zmniejsza odurzenie, a tym samym zapewnia męczące bycie na highu. Ten efekt jest zazwyczaj dokładnie tym, co użytkownicy marihuany chcą osiągnąć.
Cannabis zawiera substancje, których nigdy nigdzie indziej nie znaleziono, jak tylko w roślinach konopi indyjskich. Roślina ta należy do rodziny konopiowatych i zawiera substancje psychoaktywne. Prawdopodobnie najbardziej znanym i najbardziej intensywnym składnikiem aktywnym jest THC (tetrahydrokanabinol). Interesujące jest to, że samo THC nie daje żadnego efektu i tylko poprzez ogrzewanie bądź palenie cannabisu powstaje odpowiedni efekt. Dlatego też marihuana jest zwykle palona lub na przykład dodawana do produktów spożywczych, które są poddawane obróbce termicznej.
Łacińskie określenie rośliny marihuany to Cannabaceae. Jak prawie wszystkie żywe istoty, te rośliny mają płeć – żeńską i męską. W rzadkich przypadkach stwierdzono również występowanie roślin obupłciowych. Jeśli chcemy uzyskać efekt psychoaktywny, to będą nam potrzebne tylko żeńskie rośliny konopi. To dlatego, że tylko one zawierają wystarczającą ilość THC, aby wywołać efekt odurzający. Przy doustnym przyjmowaniu przez jedzenie lub picie THC wchłania się wolniej i dlatego efekty pojawiają się później niż przy paleniu. Często jednak dochodzi tutaj do nagłego wystąpienia odurzenia, co może psychicznie przeciążyć konsumenta.
Jeśli chodzi o uprawę roślin konopi indyjskich, to są one bardzo łatwe dla hodowców. Roślina marihuany nie potrzebuje wiele do tego, aby rosnąć. To także z powodu tych niewielkich wymagań roślina ta jest tak popularna wśród producentów narkotyków. Najważniejsze i największe obszary upraw marihuany na świecie to Afryka (np. Maroko, Ghana, Senegal), Ameryka (np. Kolumbia, USA, Meksyk), Bliski Wschód (np. Liban, Afganistan), a także Azja (np. Indie, Tajlandia, Nepal).
Europa jest głównie zaopatrywana przez Maroko. Ponad 60% marihuany sprzedawanej w Europie pochodzi właśnie z tego źródła. Popularny wśród konsumentów haszysz o nazwie Zero-Zero to produkt pochodzący właśnie z Maroka. To, co sprawia, że haszysz Zero-Zero jest wyjątkowy, to przesiewanie podczas produkcji. Zero-Zero to lekko sprasowana żywica z dokładnie wykonanego pierwszego przesiewania. Jest to najczystszy haszysz i dlatego tak popularny. Często jednak w drodze do Europy przeprowadza się dalsze przesiewanie i traci jego czystość. To wyjaśnia popularność czystego Zero-Zero.
Jednak własna uprawa marihuany w Europie staje się coraz bardziej popularna. Ze względu na wegetację, na przykład w krajach Europy Środkowej, konopie są uprawiane w zamkniętych pomieszczeniach. Warunki pogodowe nie pozwalają na swobodną uprawę na dworze. Jednak postęp techniczny sprawił, że uprawa konopi indyjskich w Europie staje się coraz bardziej efektywna, a plony coraz większe, również na dworze. Rozwój systemów oświetleniowych dla roślin i growboxów jest coraz lepszy, ponieważ obecnie technologia ta jest bardziej zaawansowana niż kilka lat temu.
Najczęstszym sposobem konsumowania konopi indyjskich jest palenie jointa, czyli zwiniętego skręta, zawierającego suszone konopie indyjskie (marihuanę) w czystej postaci bądź zmieszane z tytoniem. Ze względu na wdychanie dymu przez drogi oddechowe, efekt pojawia się bardzo szybko i po upływie ok. 15-30 minut osiąga swoje maksimum, a ustępuje po około 2-3 godzinach. Zgodnie z raportem ONZ o narkotykach, w 2012 roku ok. 178 milionów ludzi na całym świecie używało produktów z konopi indyjskich. Fakt ten prowadzi do wniosku, że konopie indyjskie, jako narkotyk, są najczęściej zażywaną nielegalną substancją na świecie. Należy zauważyć, że dane liczbowe opierają się na szacunkach, ponieważ większość krajów konsumenckich nie ma możliwości tworzenia statystyk ze względu na braki techniczne i/lub finansowe.
Ameryka Północna, Europa Zachodnia i Środkowa, Oceania oraz Afryka Zachodnia i Środkowa to części świata o największej konsumpcji. W Stanach Zjednoczonych 40% Amerykanów przynajmniej raz w życiu używało marihuany. Konopie indyjskie są również najczęściej używanym nielegalnym narkotykiem w Europie. Szacuje się, że codziennie trzy miliony Europejczyków pali marihuanę.
Rozkład THC w naszym organizmie trwa dłużej niż rozkład alkoholu, ponieważ THC ma wysoką rozpuszczalność w tłuszczach. W ten sposób szybko gromadzi się w tkankach. Zawartość składników aktywnych w marihuanie ogromnie wzrosła w ostatnich latach z powodu hodowli szczepów o wysokim stężeniu THC.
Zgodnie z prawem, rośliny konopi indyjskich, oleje z haszyszu, marihuany i haszyszu oraz wszystkie produkty odurzające rośliny konopi indyjskich w większości krajów europejskich należą do substancji niehandlowych. Praktycznie nie można ich legalnie sprowadzać do poszczególnych krajów. Ta klasyfikacja substancji jest ustanowiona w ustawie o narkotykach. Bez specjalnego zezwolenia, uprawa, produkcja, handel, import, eksport, nabywanie i posiadanie wszystkich części rośliny konopi są karalne. Zezwolenie może być wydane do celów naukowych lub w interesie publicznym, ale mówimy tutaj o roślinach konopi włóknistej, które mają bardzo niską zawartość THC. W międzyczasie w niektórych krajach w Europie, jak na przykład w Niemczech, zalegalizowano już użytek medycznej marihuany.
Co ciekawe, samo spożywanie produktów z konopi, np. w Niemczech, nie jest zabronione i nazywane jest bezkarnym samookaleczeniem. W orzeczeniu z 1994 roku Federalny Trybunał Konstytucyjny orzekł, że posiadanie narkotyków nie powinno być już ścigane, jeśli są one wykorzystywane w małych ilościach do użytku osobistego. Z reguły postępowanie zostaje umorzone z powodu niewielkiego posiadania konopi indyjskich.
Marihuana ma długą historię i wiele zastosowań. Ale cannabis cannabisowi nie równy. Niezliczone gatunki konopi są znane na całym świecie, ale wszystkie należą do jednej z trzech gatunków roślin – Sativa, Indica i Ruderalis. Wszystkie rodziny roślin różnią się wyglądem, efektem, a także pochodzeniem.
Wszystko na Temat Gatunku Indica
Indica to chyba najbardziej znany gatunek rośliny marihuany. Charakterystyczną cechą tego gatunku rośliny konopi jest to, że rośnie ona znacznie niższa niż roślina gatunku Sativa. Jej wzrost utrzymuje się poniżej 210 cm. W przeciwieństwie do rośliny gatunku Sativa, Indica ma szersze i ciemniejsze liście. Wiele grubych pąków, zwanych topami, na krótkich gałęziach to kolejna cecha Indici.
Kraje, z których pochodzi gatunek Indica to kraje subtropikalne, od których niektóre odmiany dostały swoje nazwy. Sama nazwa tego gatunku wynika z kraju, z którego się wywodzi, czyli z Indii. Dokładniej mówiąc, gatunek Indici pochodzi z gór Hindukusz. Uważa się, że roślina ta rozprzestrzeniła się następnie na Azję, Egipt i Persję. Obecnie można ją znaleźć w takich krajach jak Maroko, Liban, ale także Afganistan. Ta rodzina roślin konopi indyjskich rośnie szybciej niż jej pokrewne gatunki i z reguły potrzebuje 6-9 tygodni od kiełka do zbioru plonów, a wraz z doskonałym wzrostem inwestuje całą swoją energię w produkcję kwiatów. Wyjaśnia to również, dlaczego jego liście są szersze niż te innych gatunków. Roślina gatunku Indica wykorzystuje je do wychwytywania słońca. Ich zapach jest intensywny, ale nie słodki. Preferuje gleby gliniaste, które są niezapuszczone i o luźnej strukturze. Po raz pierwszy gatunek Indica został odróżniony od gatunki Sativa w 1758 roku przez Lamarcka.
Rodzaj rośliny Indica jest często używany przez hodowców do uprawy indoor. Uprawa indoor to uprawa marihuany w zaciszu własnego domu. Rośliny te są uprawiane w doniczkach i pod specjalnymi lampami w celu uzyskania wysokich plonów. Ponieważ ten gatunek nie rośnie tak wysoko jak inne gatunki roślin marihuany, najlepiej nadaje się do uprawy w pomieszczeniach. Hodowcy pracujący w zamkniętych pomieszczeniach zauważają wielką przewagę w takim sposobie uprawy. Konsumenci marihuany nie muszą korzystać z usług dealerów i zawsze wiedzą, co konsumują, bo sami to uprawiają. W uprawie domowej nasiona są sadzone do ziemi bądź innego medium i doprowadzane do kiełkowania. Przy odpowiednim oświetleniu i posadzeniu w odpowiedniej do tego celu doniczce, roślina będzie rosnąć i kwitnąć od drugiego tygodnia po wykiełkowaniu, a po ok. 6 tygodniach będzie gotowa do zbioru.
Jeśli chodzi o efekt działania, to tutaj również występują wyraźne różnice pomiędzy Indica i innymi gatunkami jak Sativa i Ruderalis. Ci, którzy preferują działanie Indici, zazwyczaj preferują również efekt przytłoczenia i ukamieniowania. Spożywanie marihuany, haszyszu i innych produktów z konopi indyjskich pochodzących z gatunku Indica powoduje zmęczenie i dlatego są one często wykorzystywane w przypadku problemów ze snem. Pacjenci cierpiący na różnego rodzaju bóle również czerpią korzyści z tej rodziny roślin. Niektórzy konsumenci często czują, że przez konsumpcję ich zmysły są wzmożone, intensywniej odczuwają muzykę, a także smak spożywanych potraw.
Efekt ten jest również eponimem słowa ukamienowany, które opisuje stan po spożyciu Indici, ponieważ jest on bardzo ciężki dla ciała. Mięśnie się rozluźniają, następuje uśmierzanie bólu, a także dochodzi do zahamowania wszelkich stanów zapalnych w organizmie. Indica jest stosowana również w celach leczniczych, w przypadku skurczów mięśni i drgawek, np. przy epilepsji, sztywności stawów i różnych obrzęków. Jest również przydatna przy zaburzeniach psychicznych, takich jak stany lękowe. Większość użytkowników odczuwa także znaczne zmniejszenie poziomu stresu podczas palenia marihuany gatunku Indica.
Wszystko na Temat Gatunku Sativa
Roślina gatunku Sativa jest znana ze swojej dosyć dużej wysokości. Istnieją odmiany, które mogą wyrosnąć nawet do siedmiu metrów w górę. Średnia wysokość wynosi jednak trzy do czterech metrów, co i tak jest pokaźnym wynikiem jak na roślinę, która wyrasta z nasion. Wąskie i długie liście o jasnym, a czasem zacienionym kolorze to kolejna cecha rozpoznawcza tej rodziny roślin cannabisu. Wynika to z różnorodnej ekspozycji na słońce.
Sativa potrzebuje 9-12 tygodni, aby w pełni zakwitnąć, co oznacza długi czas oczekiwania na plony. Kwiaty zazwyczaj rosną w małych ilościach, ale za to pokaźnej wielkości. Jeśli widzicie liścia konopi na plakatach lub akcesoriach, to zazwyczaj jest to liść właśnie gatunku Sativa i to jego kształt większość ludzi kojarzy z marihuaną.
Cechą charakterystyczną Sativy są “liście w kształcie palców”. Roślina ta jest uprawiana w Afryce Północnej, Europie i obu częściach amerykańskiego kontynentu. W Maroku i Meksyku roślina ta jest używana do palenia i znana tam jest ze swojego słodkiego zapachu. Ten gatunek rośliny konopi indyjskiej nie nadaje się do uprawy w zamkniętych pomieszczeniach, ponieważ może osiągnąć bardzo wysokie wymiary i potrzebuje dużej ilości przestrzeni. Sativa została pierwotnie określona jako gatunek monotypowy przez Carla von Linné w 1753 roku.
Efekt Sativy jest często opisywany jako psychiczny, odczuwalny w głowie. To właśnie Sativa powoduje działanie, znane jako high. Oznacza to, że po jej zapaleniu masz poczucie, jakbyś się unosił coraz wyżej, jesteś bardziej aktywny i przedsiębiorczy niż w przypadku poprzedniej opisanej rośliny Indica. Konsumenci myślą dużo i czują się bardziej uważni. Niektóre szczepy z dużą ilością THC mogą również powodować lekkie halucynacje. Wielu konsumentów czuje się przez to ożywionymi i zainspirowanymi do działania. Sativa to idealny gatunek na nudności, łagodzi depresję i pobudza apetyt. Jest on często stosowany u pacjentów chorych na raka, którzy zmagają się z efektami ubocznymi chemioterapii.
Odmiany Hybrydowe – Mieszane Formy Marihuany
Często oba gatunki marihuany, czyli Indica i Sativa są ze sobą krzyżowane i tak powstają tak zwane odmiany hybrydowe. Zwłaszcza w dziedzinie medycyny takie krzyżówki Indici i Sativy są potrzebne i bardzo często stosowane, zwłaszcza u pacjentów cierpiących na stany lękowe. Najbardziej znanymi odmianami hybrydowymi konopi są prawdopodobnie Purple Haze lub też White Widow.
Wszystko na Temat Gatunku Ruderalis
Ruderalis to jednocześnie najmniejszy, najszybszy i najmłodszy gatunek konopi. Zawiera on najmniej THC i dlatego do niedawna było raczej ignorowany. Jednak posiada on jedną, bardzo atrakcyjną dla hodowców cechę. Jest to samo kwitnienie, zwane autofloweringiem. Rośliny gatunku Ruderalis są idealna dla niedoświadczonych hodowców, ponieważ są bardzo mało wymagające i świetnie nadają się do krzyżowania z Indicą i Sativą. Ruderalis pochodzi z Europy Wschodniej i Rosji i najlepiej rośnie dziko w zimnych rejonach. Cechą charakterystyczną są małe liście i w sumie niewielka wysokość. Ma dość krzaczasty wygląd i dorasta tylko do półtora metra wysokości.
Spożywany w czystej postaci nie daje odczuwalnego efektu, ale po skrzyżowaniu z jednym z pozostałych gatunków już owszem. Oznacza to, że rozwija on efekt tylko poprzez materiał genetyczny skrzyżowanej rośliny. Ruderalis uprawiany jest wyłącznie na wolnym powietrzu lub rośnie sam z siebie w dzikiej naturze.
Nazwa tej rodziny roślin pochodzi od słowa „ruderal”, które w wolnym tłumaczeniu oznacza „dziko rosnący”. Rośliny Ruderalisa można znaleźć również na poboczach dróg lub na polach, szczególnie na terenie Rosji. Dzięki zdolności automatycznego zakwitania Ruderalis rozwija się bez pomocy z zewnętrz, czyli bez ingerencji człowieka. Kwitnie po 5-7 tygodniach i będzie kwitnąć aż do momentu, gdy pogoda lub inne czynniki zewnętrzne go powstrzymają. Właśnie z tego względu Ruderalis stał się bardzo atrakcyjny dla hodowców, gdyż dzięki jego genom uprawa marihuany stała się o wiele prostsza, szybsza i nawet Sativy z krzyżówką Ruderalisa dają się uprawiać w zamkniętych pomieszczeniach.
Botanik Dmitrij E. Janischewsky jako pierwszy opisał Cannabis Ruderalis w 1926 roku. Ze względu na niską wartość THC, ten gatunek roślin jest często wykorzystywany w medycynie jako lek przeciwdrgawkowy, nie powodując przy tym żadnych skutków psychotropowych.
Polecamy również artykuły:
